Contact CV english Schrijven Chazia Mourali Homepagina

Vormgeving: Forsrood   

www.forsrood.com www.webmar.nl

HOME

Foto Chazia: Jan van Galen

Realisatie & onderhoud: Webmar

Presenteren

Chazia’s columns

Vorige pagina

LEKKER UNITASKEN!

Mijn favoriete vakantieoord is Sardinie. Al drie keer gingen we er naar een sympathiek resort in een piepklein gehuchtje. Het ligt in een dal tussen geurende heuvels, die klinken naar de halsbellen van schapen die er in grote kuddes grazen. Het complex heeft een zwembad en uitzicht op zee, appartementen in zachte aardetinten, een kok die altijd glimlacht en de lekkerste cappuccino ter wereld. Verder niets.
Precies wat ik zoek. Ik installeer me met een boek op een ligstoel tussen de olijfbomen en de oleanders. Ik zal mijn innerlijke rust hervinden, een moment van schoonheid en genade breekt aan. Mijn nekspieren willen ontspannen, mijn ademhaling wil verdiepen. Dolce far niente. Nou ja, bijna dan. Ik moet natuurlijk wel zorgen zijn dat mijn kleuter niet verdrinkt of andere mensen ergert. Na twee woorden lezen roep ik vriendelijk beschermend: “”Bandjes om, schat, hadden we afgesproken”!  Vier zinnen later: “Dat andere kindje is 8, daarom mag hij het wel.” Na een halve pagina hoor ik iemand snauwen: “Nee, mama komt niet zwemmen, mama wil rust!” Was ik dat? Wat een rotstem en ik was toch zo dol op dat kind? Men zegt dat vrouwen, in tegenstelling tot mannen, heel goed kunnen  multitasken, maar nog steeds is het mij niet gelukt op die goddelijke plek ook maar 1 roman uit te krijgen. Op een ondernemende kleuter letten en in een verhaal wegzinken is als vol overgave de liefde  bedrijven terwijl je aan een belastingformulier denkt: volstrekt  onmogelijk.
Al jaren hoor ik op congressen de ene na de andere hoogleraar pleidooien houden voor multitasken. Ouders die hun kinderen verbieden om naar muziek te luisteren, te chatten, gamen, sms-en en video te kijken terwijl ze huiswerk maken zijn achterlijk ouderwets. Kinderen zien, typen en onthouden in een tempo waar wij alleen maar ontzag voor kunnen hebben. Niks verbieden dus, aanmoedigen! En vooral: zelf meedoen! Multitasken is als een wasmiddel: nieuw, dus beter. De moderne werkvloer lijkt op een puberkamer: strakke concentratie op 1 taak is uit, lekker alles tegelijk doen in.
Eerlijk gezegd was ik nogal opgelucht toen auteur Gerjanne Dirksen tijdens een conferentie op de School voor de Toekomst in Den Bosch het tegendeel beweerde. Ze vertelde over haar boek Breinlink voor ouders, je kind helpen leren. Daarin gebruikt ze recente bevindingen over de werking van onze hersenen om kinderen meer lol te laten beleven aan het opdoen van kennis. Ook geschikt voor volwassenen die zich willen blijven ontwikkelen. Onze hersenen zijn helemaal niet in staat om meerdere complexe handelingen tegelijk uit te voeren, legde ze uit. Als we denken dat we multitasken, zijn we eigenlijk aan het switchtasken. Binnen 1 seconde wisselt ons brein meerdere keren van  andeling en aandachtsveld.
Op google lees ik later: “Volgens sommigen is het uitvoeren van meerdere taken tegelijkertijd inefficiënt en kost het uiteindelijk meer tijd. Dit komt ten eerste doordat constant de concentratie verlegd moet worden. Ten tweede krijgt het brein last van het stroop-effect, waarbij deze automatisch de gemakkelijke handelingen als eerste uitvoert, en de meer gecompliceerde handelingen op een tweede plan zet.”  Precies zoals de wanhopige moeder aan het zwembad,  wier ogen telkens van de gedrukte zinnen naar de kleine avonturier in het water gaan.
Nog geen 24 uur nadat ik terug was van mijn laatste vakantie fietste ik met drie vriendinnen naar het theater om in het pikkedonker mijn gedachten op 1 ding te richten: het toneelstuk dat voor onze ogen werd gespeeld. Wat een luxe: anderhalf uur ongestoord unitasken en daarna over de voorstelling doorpraten. Ik voelde me gelaafd, geinspireerd,  slimmer en kalmer. Het was De Aanslag, naar het boek van Harry Mulisch. Een schrijver die zelf nooit van zijn werk wilde worden gestoord. Daardoor kon hij zich zo verdiepen en zo groot worden.
Als u uzelf of een collega de komende tijd de opdracht wilt geven om een paar opdrachten tegelijk uit te voeren, tel dan tot tien en denk dan aan mijn ervaringen aan de rand van dat  zwembad. Of, doe eigenlijk maar niet. In plaats van eindeloos joggen langs de vloedlijn zoals ik deed toen ik nog single was, was mijn voornaamste ontspanning op Sardinie deze keer limoncello drinken als Jasmijn in bed lag. Dat heeft zo zijn gevolgen voor het dragen van een bikini...


Chazia Mourali

Deze column verscheen in:
ETTU Magazine